Hoe ouder ik word, ik ben nu dertig, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat ik nooit kinderen wil. Nu zit ik op dit moment niet in een relatie, dus heb ik vrij makkelijk praten, maar voor veel mensen (en voornamelijk vrouwen) is het zo gemakkelijk niet.
Bron: Pinterest.com
Het hebben (en krijgen) van kinderen is in veel culturen één van de meest belangrijke dingen die een vrouw kan meemaken. Zo wordt er in ieder geval tegenaan gekeken. Maar wat als je geen kinderen wil? In dit artikel ga ik een weg proberen te vinden in het doolhof van het bewust kinderloos zijn. Hopelijk zonder al te veel mansplaining, want dat schijnt nogal een gevoelig ding te zijn, tegenwoordig.
Maar goed, kindvrij, dus. Om kort te gaan is ‘kindvrij’ het niet hebben en niet willen hebben van kinderen. Om verschillende redenen, bijvoorbeeld de overpopulatie, het minimaliseren van ecologische schade, minder snel een schuld / geldtekort, of het wat meer controversiële idee van gewoon niets met kinderen hebben. Het aantal mensen dat geen kinderen wil groeit gestaag. Maar tegelijkertijd groeit het onbegrip voor deze keuze ook. Kindvrij bevat trouwens niet die groep vrouwen (en mannen) die wel kinderen willen, maar ze om wat voor reden dan ook niet kunnen krijgen.
Waar lopen kindvrije mensen dan tegen aan? In een maatschappij waar er nog steeds gedacht wordt dat het leven van een vrouw niet volmaakt is zonder kinderen, is de druk om na het trouwen (of voor, kan natuurlijk ook) een gezin te stichten, nog steeds groot. Dat doet immers iedereen. Vaak zit er ook een (schoon)moeder of vader achter die graag kleinkinderen wil om de druk nog eens op te voeren.
Kindvrije mensen, en voornamelijk vrouwen, lopen dus tegen veel onbegrip aan. Ze moeten vaak worstelen tegen non-argumenten als ‘Je weet niet wat liefde is totdat je een kind in je armen hebt’, ‘Je bent nog jong, je weet niet wat je wil’, ‘je bent egoïstisch’, ‘het is anders wanneer het jouw kind is’, en uiteraard het vreselijke: ‘het is God’s wil’. En natuurlijk het eerder genoemde ‘maar ik wil kleinkinderen’. Dit soort kortzichtige mensen, want die zijn er in overvloed, worden in de volksmond ‘breeders’ genoemd. Fokkers. Mensen die baren als het grootste goed zien.
Nu is het voor mij een stuk makkelijker om te zeggen dat ik geen kinderen wil. Op mannen ligt de druk om een gezin te stichten vaak een stuk lager. Maar het niet willen hebben van kinderen gaat veel verder dan sociale druk. In veel gevallen besluiten Kindvrije vrouwen en mannen medische ingrepen te ondergaan om kinderen te bannen. Sterilisatie is bijvoorbeeld een optie. Vrouwen kunnen er daarnaast (soms) voor kiezen om hun eierstokken te laten verwijderen. Vaak moet dan er wel aanleg voor eierstok en/of borstkanker geconstateerd zijn om hier een preventieve operatie tegenaan te gooien. Dat dit de kans op borst- of eierstokkanker vermindert is dan weer mooi meegenomen!
Het bewust niet kiezen voor kinderen heeft sowieso veel voordelen. Je bent vrij om te doen en laten wat je wil, je vergooit niet je vrije uren en weekeinden op sportvelden of op andere plekken waar kinderen activiteiten hebben. Je hebt meer geld om te besteden aan dingen die jij belangrijk, leuk of interessant vindt. Je kunt uitslapen, je hoeft jezelf niet kapot te schamen wanneer jouw kroost het hele vliegtuig bij elkaar krijst, je kunt reizen zonder gebonden te zijn aan schoolvakanties. Het heet niet voor niets kindVRIJ!
Voor zowel mannen als vrouwen is het kindvrij zijn niet eenvoudig, zeker in het vinden van een relatie. Het vinden van een Bewust Kinderloze Partner is best ingewikkeld. Naast de sociale druk is het ook persoonlijk niet altijd even zwart-wit. Mensen kunnen hun mening veranderen. Voorheen Kindvrije mannen kunnnen smelten als ze hun partner met een kind in de armen zien. Of andersom. Partners vinden die allebei bewust kindvrij zijn is moeilijk, ook binnen de Kindvrije gemeenschap bestaan vooroordelen dat als één van de partners niet Kindvrij is, een relatie nooit kan lukken.
Ik heb niet zo zeer een hekel aan kinderen, in minuscule doses kunnen ze best geinig zijn, maar te lang, of te veel van die plakkerige, jankende of stinkende figuren kan ik niet uitstaan. Dat jij kinderen wil vind ik prima, ik wil ze zelfs best even een paar minuten vasthouden, maar ik wil er absoluut niet voor zorgen. Of eindeloze monologen over aanhoren. Daarnaast ben ik enorm opgelucht dat ik at the end of the day gewoon mijn eigen ding kan doen en me niet bezig hoef te houden met volgescheten luiers en andere ongemakkelijkheden!
Wil je meer weten over Bewust Kinderloze Mensen? Check deze links!
– Childfree Subreddit
– Kindervrij.nl (blog)
– Kindervrij wiki (NL)
– Voluntary childlessness wiki (Eng)
– Martine Blogt – ‘Kindvrij’ (blog)
Wegens Succes Gecanceld 
Ha Daan,
Fijn dat jij geen kinderen wil, da’s handig want dan kan je op die van mij passen als ik er ooit aan begin. Ik vind het beeld dat je schetst namelijk zeer aantrekkelijk klinken.
Kleine kanttekening: bij vrouwelijke sterilisatie worden de eierstokken over het algemeen niet verwijderd, dat zou vrij heftig zijn haha.
True, daarom zeg ik dat ook niet! 🙂
Eigenlijk zijn we gewoon nog een beetje dieren. Die voortplantingsdrang is zo sterk dat het hebben van kinderen een verwachting is. Net zoals het hebben van een relatie. Op bewust vrijgezelle mensen wordt ook neergekeken. Daar zou iets mis mee zijn. Overigens vind ik ook dat je niet aan kinderen moet beginnen als je niet bereid bent kinderen met een beperking op te voeden. Ikzelf weet dat er bijna 99% kans is dat mijn kinderen autisme of adhd zouden hebben, maar die kans is natuurlijk altijd aanwezig. Nu zou ik dit persoonlijk niet zo erg vinden. Het wordt extra praten, extra begeleiden, maar dat beetje extra moet iedere ouder bereid zijn te geven. Niet klaar voor kinderen met een beperking is niet klaar voor kinderen. Maar mijn borderline persoonlijkheidsstoornis is ook deels genetische aanleg. En daar gun ik echt niemand een dag mee. (Maar misschien kan ik er door mijn eigen ervaring een kind wel heel goed in begeleiden? En hee ze zouden dan ook mijn empathie en intellect erven. Misschien ben ik te negatief). Maar ik denk niet dat ik ooit zelf kinderen ga krijgen, al vind ik het idee van pleegkinderen geweldig. Dat vinden mensen heel raar. Alsof kinderen zelf krijgen per definitie ‘beter’ is. Dat een dergelijke optie alleen een optie is als je zelf geen kinderen kan krijgen. Dat vind ik echt een nare manier van denken. Nu gaat mijn toekomstige partner waarschijnlijk een vrouw zijn, dus op de traditionele manier gaat toch niet. Scheelt weer gezeik.