Essay | De Rol Van Geluid In De Film: Diëgetisch Versus Extradiëgetisch

Binnen de wereld van het filmmaken is geluid van cruciaal belang bij het vertellen van verhalen en het creëren van emotionele connecties met de kijkers. Hierbij zijn twee termen heel belangrijk: diëgetisch en extradiëgetisch geluid. Deze termen zijn essentieel om de verschillende manieren te begrijpen waarop geluid in films wordt gebruikt om sfeer, emotie en verhaal te versterken.

Bron: Backstage.com

Wat is diëgetisch geluid?
Diëgetisch geluid vat alle geluiden samen die in de wereld van de film voorkomen. Het zijn de geluiden die door de personages worden gehoord. Een klassiek voorbeeld van diëgetisch geluid is dialoog tussen personages, geluiden van objecten binnen de scène (een basketbal die stuitert, een kraan die loopt, achtergrondmuziek die afkomstig is van een radio in de film, geluidseffecten van auto’s die voorbij rijden, enzovoort. Dit geluid draagt rechtstreeks bij aan de wereld die de kijkers op het scherm zien.

Wat is extradiëgetisch geluid?
Extradiëgetisch geluid bestaat juist buiten de wereld van de film. Deze geluiden worden tijdens de postproductie aan de film toegevoegd en zijn niet hoorbaar voor de personages in de film. Extradiëgetisch geluid wordt gebruikt om een emotionele sfeer te creëren voor het publiek en draagt bij aan de algehele ervaring van de film.

Extradiëgetisch geluid kun je terugvinden in de vorm van filmmuziek, voice-overs, geluidseffecten die niet komen van handelingen in de film. Voorbeelden van extradiëgetisch geluid zijn filmmuziek, voice-overs of geluidseffecten die niet worden veroorzaakt door gebeurtenissen in de wereld van de film. Deze geluiden kunnen worden gebruikt om spanning op te bouwen, emoties te versterken of de kijkers te sturen naar de interpretatie van bepaalde scènes.

Hoe regisseurs geluid gebruiken
Regisseur Edgar Wright staat bekend om zijn unieke visie en zijn vermogen om geluid op inventieve wijze te integreren in zijn films. In BABY DRIVER (2017), maakt Wright gebruik van diëgetisch geluid op een manier die bijdraagt aan de energie en het ritme van de film. Het hoofdpersonage, Baby (Ansel Elgort), luistert regelmatig naar muziek via oordopjes, en deze muziek wordt geïntegreerd in de film als diëgetisch geluid, waardoor het een dynamisch element wordt van de actiescènes en het ritme van de film. Omdat de nummers waar Baby naar luistert ook de soundtrack van de film bepalen, speelt Wright met mooie edits van diëgetisch naar extradiëgetisch geluid.

Quentin Tarantino staat bekend om zijn eigenzinnige stijl en zijn gebruik van extradiëgetisch geluid om sfeer en emotie te creëren. In films zoals PULP FICTION (1994) en KILL BILL (2003-2004), selecteert Tarantino opvallende soundtracks die niet alleen de scènes begeleiden, maar ook een eigen narratieve betekenis hebben. De muziek die Tarantino kiest, versterkt de emoties en verhoogt de algehele impact van de film op het publiek.

Ook andere regisseurs passen diëgetisch en extradiëgetisch geluid op creatieve manieren toe in hun films. Christopher Nolan gebruikt bijvoorbeeld extradiëgetische geluidseffecten en soundscapes om zijn films, zoals INCEPTION (2010) en DUNKIRK (2017), een unieke auditieve identiteit te geven. Wes Anderson maakt daarentegen gebruik van diëgetisch geluid om zijn excentrieke wereld tot leven te brengen in films zoals THE GRAND BUDAPEST HOTEL (2014).

Van essentieel belang
Geluid is een essentieel element van filmmaken en kan een diepgaande invloed hebben op hoe een film wordt ervaren door het publiek. Door diëgetisch en extradiëgetisch geluid hebben filmmakers nog meer verschillende manieren om verhalen te vertellen, emoties over te brengen en de kijkervaring te versterken.

Door bewust gebruik te maken van deze geluidstechnieken kunnen filmmakers een meeslepende en gedenkwaardige filmervaring creëren. Denk bijvoorbeeld aan de scène met de Wildebeesten in THE LION KING (1994). Daar wordt zowel Hans Zimmers’ soundtrack (extradiëgetisch) als de dialogen en het geluid van talloze hoeven die de kloof in rennen (extradiëgetisch) gebruikt om de scène waanzinnig veel kracht te geven.

In die magische wereld van de filmmuziek speelt elke noot, elk geluid en elke melodie een rol in het oproepen van emoties. Geluid, in al zijn diëgetische en extradiëgetische glorie vormt de ziel, de ruggengraat van de film. Van subtiele achtergrondmuziek die scènes kleur geeft tot de krachtige soundtracks die je bloed sneller laten stromen. Geluid brengt films leven op het witte doek, of bij de kijker thuis, op een manier die woorden alleen niet kunnen.

Geluid is niet alleen de begeleider, maar vaak ook zelf een dynamische verteller van het verhaal. Een die boven de grenzen van de verbeelding uitstijgt en een onuitwisbare indruk achterlaat op ons collectieve filmgeheugen.

Plaats een reactie