Het is weer een tijdje geleden dat ik een update postte over waar ik nu met mijn boek, ‘Memento Mori’, ben. In de vorige update had ik het over de vormgeving. Vandaag wil ik het over balanceren hebben. En dan voornamelijk het balanceren van personages.
Bron: FollowingTheNerd.com
Maar het balanceren is moeilijk, want niet iedereen kan elk moment op dezelfde plek zijn. En als je dat wel gaat doen, dan forceer je de boel en ben je nog verder van huis. Zo schreef ik laatst vijf versies van een scène met de hele groep om uiteindelijk bijna iedereen te schrappen omdat de scène daar sterker van werd. Maar ook als je personages niet op laat draven is het belangrijk om ze af en toe te melden, zodat je niet gaat denken van ‘hè, wie was dat ook al weer?’
Hetzelfde geldt voor bijfiguren, zoals die collega’s die in hoofdstuk zoveel zijn geïntroduceerd, daarna nog een paar keer voorbij zijn gekomen, maar nu, omdat het verhaal er niet om vraagt, maar een beetje stof staan te vergaren.
Buiten het idee dat ze op dat moment niet in het spotlicht staan, roepen ze wel om aandacht. En soms heb je ook te maken met natuurlijke (fictieve) relaties. Zoals mensen die je hoofdpersoon al jaren kent tegenover vrienden die meer aan de periferie van de groep hangen. Belangrijk is dan toch om juist die personages ook tijd te geven, zodat de dynamiek binnen de groep duidelijk(er) wordt. Daarom vind ik het altijd belangrijk om een lijstje te hebben met alle personages die je opgevoerd hebt, of nog gaat opvoeren. Dan weet je sneller of je iemand vergeten bent / verwaarloosd hebt.
Ik voel dat ik nu ongeveer op de helft van mijn verhaal ben, met 23894 woorden. Misschien iets verder, maar het is aan het opschieten!
Pfff meer dan 23.000 woorden, dat schiet lekker op! Ben echt heeel benieuwd naar het eindresultaat! Hopelijk valt het minder tegen dan mijn eerste scenario haha