‘Ik ben van mening…’

Henry James zei ooit dat als je fatsoenlijk wil schrijven je ‘alles’ moet weten.
Je moet dus research doen. Grondig. Als je geen verstand hebt van muziek kun je nooit een goed stuk schrijven over, bijvoorbeeld, de Top 2000. Stel, je schrijft een stuk waarin je beweert dat de top 2000 sinds het jaar 2000 wordt uitgezonden, heb je dus niet goed opgelet. Want de top 2000 bestaat namelijk vanaf het jaar 1999.
Laatst sprak ik met iemand die beweerde dat het nummer Hotel California van de Red Hot Chili Peppers was. Zo iemand heeft dan wel de klok horen luiden, maar geen flauw idee dat die klok überhaupt een klepel bezat. True, de Peppers hebben nummers als Dani California of Californication. Maar Hotel California is toch echt wel een nummer van The Eagles!

Ikzelf ga bijvoorbeeld zelden of nooit een discussie over politiek aan. Ik ken de basis door colleges, maar ga mij niet vragen of ik het eens ben met een specifiek standpunt van een bepaalde partij. Daar zou ik niets over weten.
Mensen die een mening over politiek hebben heb je genoeg. Maar in een zaal van vijftig mensen zijn er misschien vijf die die mening ook echt kunnen onderbouwen.

En dat is gelijk het probleem. Vrijheid van meningsuiting. Ik ben tegen. Vrijheid van meningsuiting wil zeggen dat je de vrijheid van spreken hebt. Je mag ongestraft je mening geven. Dat is allemaal verschrikkelijk mooi en aardig allemaal, maar een mening hebben betekent volgens mij niet dat je die ook te pas en te onpas op tafel mag vomeren.
Op tv zie je dat goed. Je kijkt naar Pauw & Witteman. Het gaat, heel origineel, over de credietcrisis. Begint allemaal erg rustig, maar aan het eind van het item of aan het eind van de uitzending gaat het daar al lang niet meer over. Alleen nog maar over wie heeft de beste mening, de grootste bek.
Het allerergst is wanneer in die zelfde uitzending een of andere (Volendamse )inteelt B-ster zit, die óók weer eens gaat zitten vertellen hoe het allemaal verder moet met het land.
Theo Maassen vat het allemaal erg goed samen:

De vrijheid van meningsuiting. Ik wordt helemaal schijtziek van die hele vrijheid van meningsmening. Hele televisieprogramma’s worden er mee volgepland. Iemand heeft dan een mening en oohh, iemand anders heeft nog een andere mening. Het enige wat die vrijheid van meningsuiting doet, is dat elke mening totaal betekenisloos wordt. Afschaffen, en wie dan nog z’n bek open durft te trekken, daar wil ik wel naar luisteren. Dan wordt het interessant. Ik denk dat als Jezus nu terug zou keren op aarde en hij zou een gloedvol betoog houden voor een mensenmenigte, ik denk dat het helemaal geen impact zou hebben. De enige reactie die hij zou krijgen was: “Ja, dat is jouw mening.”

Afschaffen dus? Of gewoon zo door laten gaan, in de hoop dat wij zelf de meest nuttige mening kunnen filteren?
Soms word ik zo moe van al die meningen dat ik mij heb voorgenomen af en toe eens een dag géén mening te hebben. Als iedereen dat eens zou doen!
Een vaste dag in de week waarin iedereen gewoon zijn mening voor zich houdt. Niemand die het interesseert of je in kamp Cruijff zit of niet, wat je vindt van hoofddoekjes, burka’s of de economische crisis.
Dat zou toch heerlijk zijn? En dat we dan de rest van de week alleen de mensen aan het woord laten die er werkelijk verstand van hebben.

Ik vind het wel een uitkomst! Waarover zou jij eens een dag geen mening willen hebben?