Midnight Conversations (with myself..)

Goedenavond!

Heb je dat ook wel eens dat, wanneer je alleen bent, je tegen jezelf praat?
Ik betrapte mijzelf er laatst op. Dat ik met mijzelf ben aan het overleggen of ik ga eten vóór of na DWDD, bijvoorbeeld.
Conclusie: ik ben het in de regel dikwijls met mezelf eens!
Maar goed, dit zijn de gewone overwegingen uit het dagelijks leven.

Daarnaast heb ik ook de gewoonte bij mezelf ontdekt om over vanalles en nog wat hardop met mezelf te praten.
Tenminste, als ik alleen ben. Want anders is het ook weer zo’n raar gezicht!
Maar het is wel gezellig. Vooral wanneer ik alleen ben, heb ik toch altijd iemand om mee te discussieren.
Toch zijn er altijd mensen die zeggen: in (of tegen) jezelf praten is raar, niet gezond en meer van die negatieve onzin.
Maar ik vind het eigenlijk best wel geruststellend dat er altijd iemand in de buurt is als klankbord voor je ideeën.
Goed, in dit geval ben je dat dan zelf, dus de kans dat je het met jezelf oneens bent is kleiner.

En er zijn altijd van die mensen die zeggen ‘dat is je geweten’.
Daar geloof ik dus niet in. Ik ga ervan uit dat iedereen vanuit de ratio handelt, en wanneer er dan een stemmetje in je hoofd zegt dat iets onmogelijk is,
of dat een andere manier handiger is, is dat gewoon gezond verstand. Het geweten is een uitvinding van mensen die niet voor hun eigen daden verantwoordelijk willen zijn.
‘Ja, mijn geweten vertelt me dat ik die familie moest uitmoorden en apart van elkaar in verschillende tuinen moest begraven.’ – Wat een hoop onzin.
Geweten en ook geloof zijn gewoon dingen bedacht door mensen zodat ze zelf niet verantwoordelijk zijn.
Ook wanneer je iets moet doen en op het punt aan bent beland waar je gaat denken: ‘Is dit goed of fout?’
Dat is geen geweten, mensen! Dat is het gezond verstand. De ratio. Ik weiger te geloven dat het zogenaamde geweten een verschil kan maken in iemand verkrachten en vermoorden (of andersom, je hebt van die gekken…) of gezellig een kopje thee mee drinken. Om maar even iets geks te noemen.

Om nog even op geloof terug te komen… Kijk naar het woord zelf al. Geloof. Mensen geloven in een God of in de kerstman of de paashaas of wat dan ook.
Voor heel veel mensen is geloven er van uitgaan dat bovengenoemde zaken ook echt bestaan. Maar het woord geloven betekent al dat je geen bewijs hebt.
Voor mij is ‘geloof’ gewoon weer een hulpmiddel om de waarheid niet onder ogen te hoeven zien.
Om nog verder van mijn oorspronkelijke onderwerp af te dwalen wil ik ook nog even doodgaan aankaarten.
Veel mensen geloven (is ‘ie weer!) in de hemel, of iets van gelijke strekking.
In de aflevering Three Stories, de eenentwintigste aflevering van seizoen 1 zit een hele mooie quote over doodgaan.

“I choose to believe that the white light people sometimes see… they’re all just chemical reactions that take place when the brain shuts down…. There’s no conclusive science. My choice has no practical relevance to my life, I choose the outcome I find more comforting…. I find it more comforting to believe that ‘this’ isn’t simply a test.”

Zo denk ik er ook over. Ik heb niets met een hemel of hel of walhalla of welke andere fictieve plaats mensen geschapen hebben omdat ze bang zijn om dood te gaan.
Omdat ik nergens in geloof heb ik ook niet de angst om bijvoorbeeld in de hel te komen wanneer ik iets fout doe.
En dat vind ik ook gek. Mensen geloven zo hard in een hemel of hel, terwijl ze daar helemaal geen bewijs voor hebben. Voor de rest van hun geloof ook niet, trouwens.
Daarom zou ik best wel eens met iemand meegaan die doodgaat, kijken hoe de persoon reageert als er inderdaad geen hemel bestaat!
Sowieso ben ik benieuwd hoe mensen reageren wanneer blijkt dat iets, waar ze hun hele leven aan vast gehouden hebben, complete onzin blijkt.

Ook de boeken die bij elk geloof horen vind ik vreemd. Omdat er een figuur (al dan niet fictief) aan een kruis is gestorven is dat toch nog geen reden om daar hoop uit te putten? Op mij komt dit verhaal -en meerdere uit de Bijbel- over als wanneer je iemand ziet waarmee het ontzettend slecht gaat, dat je dan denkt van: “Hmm… die ziet er beroerd uit, met mij gaat het dan zo slecht nog niet!” Een beetje troost zoeken uit andermans miserie dus.
Nou, als dat geloof is, geef mijn portie maar aan Fikkie.

Voordat ik ga afronden wil ik toch even kwijt dat, hoewel ik niets met geloof heb, ik het geloof van anderen niet gun.
Iedereen moet zelf weten waaraan hij of zei zijn leven wil wijden. Ookal is dat dan, in mijn ogen, verspilling.

Nou, om maar weer helemaal bij het begin van mijn ‘artikel’ te komen… Hierover filosofeer ik dan zo’n beetje met mezelf.
Nu dus met jullie, beste lezers! Daarnaast ben ik, in tegenstelling tot veel mensen die zich nu in Den Haag ophouden en zichzelf onze (toekomstige) regering noemen, niet te beroerd voor discussie over dit onderwerp. Heb je een mening, kritiek of klachten over de inhoud van het bovenstaande hoor ik het graag!

Tilburg – 3-10-2010